Met een typisch Frans Camargue-paard rustig dravend door de wijngaarden en zonnebloemvelden, een fantastisch uitzicht vanuit de bergen en in galop over het strand. Dat klinkt als een droom, niet waar? In de zomer van 2018 heb ik zo’n geweldige rit gemaakt! Wil jij dat ook? Lees dan snel verder.

Tijdens mijn vakantie in Zuid-Frankrijk wilde ik, de dierenvriend die ik ben, heel graag een ritje te paard maken.
Je kent het misschien wel: bij toeristische bezienswaardigheden in Frankrijk vind je altijd van die stellingen vol foldertjes over mooie kastelen, grotten, leuke musea en allerlei dingen om te doen in de omgeving.

Zo vond ik een folder van Ranch Camargue. Een paardenstal in Marseillan, een stadje aan de Middellandse Zee.  Niet ver van het dorpje waar ik verbleef. Ik kon op zijn minst even gaan kijken.

Bij aankomst zie je een mooi opgezette ranch. Al die witte en gevlekte paarden, een prachtig gezicht! Ze staan er allemaal heerlijk in de schaduw. Sommigen staan lekker te drinken, anderen lijken diep in gedachten en kijken rustig om zich heen.

Wat ik erg belangrijk vond: ze zagen er heel goed uit! Ze hebben onbeperkt water, hebben een lekker rondgegeten buikje en de meiden die er rondlopen gaan heel vriendelijk met de paarden om. Soms zie je dat nog weleens anders in toeristische plaatsen, maar van deze stal werd ik heel blij.

Ik besloot even te vragen naar de mogelijkheden voor een ritje. Er waren drie soorten ritten waar ik uit kon kiezen. Een staprit voor beginners, een stap-en drafrit voor halfgevorderden en een strandrit voor gevorderden.
Ik ben op mijn achtste begonnen met paardrijden, heb sinds mijn elfde mijn eigen paard, dus ik heb wel redelijk wat ervaring. Ik wilde dus graag mee met de strandrit. Mijn eerste strandrit ooit!

Wat ik onwijs goed vond, was dat de strandrit alleen ’s ochtends vroeg werd gedaan. Dan is het nog niet zo warm en rij je niet in de volle zon. Ook het strand is dan nog goed begaanbaar voor de dieren.

Het welzijn van de paarden staat bij deze stal echt voorop en dat gaf mij een heel fijn gevoel. Ik besloot de rit te reserveren.

Zo gezegd, zo gedaan. Op woensdagochtend zat ik vroeg in de auto richting Ranch Camargue. Om 8:00 zouden we vertrekken en de rit zou drie uur duren.

Ik kwam aan, kon een cap uitzoeken en de paarden werden toegewezen. Ik kreeg een onwijs lief paard genaamd Derecha, wat ‘rechts’ of ‘rechtsaf’ betekent. Alle paarden waren al helemaal klaargemaakt voor de rit. Ik kon zo opstappen.

Nadat de hele groep er klaar voor was, reden we in een rij achter de begeleider aan.

Het eerste stuk van de rit ging door het moeraslandschap van het natuurreservaat: ‘Natural Reserve Bagnas’. Overal beekjes en vennetjes, heerlijk verkoelend voor de paarden.

Niet veel later kwamen we aan op het strand. Het hele strand was nog leeg, geen mens te bekennen.

Na een heel stuk langs het water te zijn gestapt, gaf de begeleider het teken dat we gingen keren.
Op het moment dat alle paarden met hun neus dezelfde kant op stonden riep de begeleider iets in het Frans. Geen idee wat precies, haha! Maar ik denk dat hij een seintje gaf dat we zouden gaan galopperen. Hij gaf namelijk vol gas en alle paarden volgden.
Wat een heerlijk moment! Derecha vond het super. Dit stukje van de rit heb ik ook gefilmd.

Na een heel stuk over het strand te hebben gegaloppeerd namen we een afslag richting de wijngaarden en tarwevelden. Hier reden we hele stukken in een rustig tempo.

Sommige stukken wijngaard waren gescheiden door slootjes.
Om van het ene stukje land naar het andere stukje land te komen moesten we, je raad het vast al, slootje springen!
De paarden waren dit natuurlijk gewend, maar er zat een enkeling tussen die het toch wel spannend vond. Sommige paarden namen een enorme sprong over het water heen! Iedereen vond het erg grappig. Derecha liep rustig door de slootjes heen en genoot van de verkoeling op haar benen.

Nadat we er ongeveer anderhalf uur op hadden zitten, kwamen we aan bovenop de heuvel. Dit uitzicht.. Ongelooflijk! Ik was nog blijer toen ik begreep dat we hier even pauze hadden.

De paarden mochten even drinken, je kon even afstappen als je dat wilde en iedereen had even tijd om uit te rusten. Met dit uitzicht was dat alles behalve een straf. Wat een prachtige plek!

Tijdens de pauze probeerde ik in mijn allerbeste Frans (haha) een praatje te maken met de begeleider, die overigens op het allermooiste paard van de stal zat, zijn eigen hengst.
Tijdens dit gesprekje kwam ik achter de naam van mijn paard en begreep ik dat hij nog een mooi stukje rit voor ons in petto had.

Na de pauze gingen we verder. Eerst een stukje naar beneden en vervolgens weer een prachtige route door de wijngaarden. Ik kon niets anders dan genieten.

Ongeveer drie uur na ons vertrek kwamen we terug op de ranch. Dit was zó’n fijne rit! Mocht je als paardenliefhebber ooit in de buurt zijn, dan kan ik je Ranch Camargue zeker aanbevelen. Wat een geweldige ervaring was dit!